Εγκαίνια σήμερα εδώ στο κελάρι με μια νέα θεματική στήλη, τη γωνιά της jazz, που σήμερα φιλοξενεί έναν εξαίρετο πιανίστα, από τους καλύτερους βιρτουόζους της γενιάς του, τον Michel Petrucciani.
Παιδί μουσικών, ο Petrucciani γεννήθηκε σαν σήμερα το 1962 στην Οράνζ της Νότιας Γαλλίας. Έπασχε από ατελή οστεογένεση (osteogenesis imperfecta), μια γενετική διαταραχή που καθιστά τα οστά εξαιρετικά εύθραυστα. Σε όλη τη σύντομη ζωή του -- πέθανε το 1999 στα 36 του -- ο Petrucciani πονούσε, ιδίως στα χέρια του. Όπως δήλωνε ο ίδιος, έγινε μουσικός για να ξεπεράσει την αδυναμία του. Χαρακτήρας πολύπλοκος, γενναιόδωρος αλλά και δύστροπος (είναι χαρακτηριστικό ότι αθετούσε συχνά επαγγελματικές συμφωνίες και, αν και παντρεύτηκε και έκανε έναν γιο, απατούσε τη σύζυγό του), είχε δώσει όλο του το είναι στη μουσική.
Απολαύστε εδώ τη θρυλική συναυλία που έδωσε με το Trio του στο Village Vanguard της Νέας Υόρκης το 1985, σε ηλικία μόλις 23 ετών καθώς επίσης και μια εκρηκτική ερμηνεία (σε σόλο πιάνο) του γνωστού κομματιού του Duke Ellington, Caravan.
Κάθε αναφορά στον Petrucciani, όμως, δεν μπορεί να γίνει χωρίς να σκεφτεί κανείς τις υπερβάσεις που κατάφερε να κάνει ο άνθρωπος αυτός. Άλλωστε σε όλα τα αφιερώματα σε αυτόν θα βρει κανείς πολύ ενδιαφέρουσες σκέψεις για το τι σημαίνει ταλέντο, προσπάθεια, μουσική έκφραση και, πάνω από όλα, τι είναι και πώς ορίζει κανείς το «φυσιολογικό». Όπως λέει ο Michael Radford, δημιουργός του «Ταχυδρόμου», για την ταινία-αφιέρωμα στον Petrucciani με τίτλο "Body and Soul":
«Όλοι έχουμε προβλήματα. Στους αναπήρους είναι απλώς περισσότερο ορατά. Για τον Petrucciani η ζωή δεν ήταν ένα πρόβλημα. Γι΄ αυτό και η ιστορία του είναι ένα μάθημα ζωής για όλους μας: κάνε το καλύτερο που μπορείς να κάνεις με τα υλικά που έχεις και χωρίς να σε νοιάζει τίποτε άλλο. Ποτέ μην
παραιτείσαι, ποτέ μην παραπονιέσαι.»
Για τους γαλλομαθείς, πέρα από την αξιόλογη ταινία του Radford, αξίζει να δείτε το αφιέρωμα στη συναυλία του Petrucciani στο φεστιβάλ της Nice το 1998 (με τη συμμετοχή κορυφαίων μουσικών, όπως ο Anthony Jackson στο ηλ. μπάσο και ο Steve Gadd στα τύμπανα). Και φυσικά δεν θα αφήσουμε τους αγγλομαθείς παραπονεμένους. Ένα άλλο αφιέρωμα- ρετροσπεκτίβα θα βρείτε εδώ.
Κείμενο: Νίκος Σηφάκης
Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου