Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα documentary. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα documentary. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Art About Art "Le Déjeuner sur l’herbe" Édouard Manet

"Le Déjeuner sur l’herbe"

Αποχαιρετώντας ο Eldgar Degas τον Απρίλιο του 1883 τον Édouard Manet, είχε πει " he was greater than we thought ".  To έργο του "Le Déjeuner sur l’herbe", σταθμός στην ιστορία της τέχνης, τον δικαίωσε απόλυτα. Ο Εmile Zola περιγράφει μοναδικά την αξία του πίνακα που άλλαξε την πορεία της σύγχρονη ζωγραφικής, έθεσε νέους κανόνες και γύρισε σελίδα  στη ζωγραφική αντίληψη του γυμνού.

 «Le Déjeuner sur l'herbe est la plus grande toile d'Édouard Manet, celle où il a réalisé le rêve que font tous les peintres : mettre des figures de grandeur nature dans un paysage. On sait avec quelle puissance il a vaincu cette difficulté. Il y a là quelques feuillages, quelques troncs d'arbres, et, au fond, une rivière dans laquelle se baigne une femme en chemise ; sur le premier plan, deux jeunes gens sont assis en face d'une seconde femme qui vient de sortir de l'eau et qui sèche sa peau nue au grand air. Cette femme nue a scandalisé le public, qui n'a vu qu'elle dans la toile. Bon Dieu ! quelle indécence : une femme sans le moindre voile entre deux hommes habillés, mais quelle peste se dirent les gens à cette époque ! Le peuple se fit une image d'Édouard Manet comme voyeur. Cela ne s'était jamais vu. Et cette croyance était une grossière erreur, car il y a au musée du Louvre plus de cinquante tableaux dans lesquels se trouvent mêlés des personnages habillés et des personnages nus. Mais personne ne va chercher à se scandaliser au musée du Louvre. La foule s'est bien gardée d'ailleurs de juger Le Déjeuner sur l'herbe comme doit être jugée une véritable œuvre d'art ; elle y a vu seulement des gens qui mangeaient sur l'herbe, au sortir du bain, et elle a cru que l'artiste avait mis une intention obscène et tapageuse dans la disposition du sujet, lorsque l'artiste avait simplement cherché à obtenir des oppositions vives et des masses franches. Les peintres, surtout Édouard Manet, qui est un peintre analyste, n'ont pas cette préoccupation du sujet qui tourmente la foule avant tout ; le sujet pour eux est un prétexte à peindre tandis que pour la foule le sujet seul existe. Ainsi, assurément, la femme nue du Déjeuner sur l’herbe n’est là que pour fournir à l'artiste l'occasion de peindre un peu de chair. Ce qu'il faut voir dans le tableau, ce n’est pas un déjeuner sur l'herbe, c'est le paysage entier, avec ses vigueurs et ses finesses, avec ses premiers plans si larges, si solides, et ses fonds d'une délicatesse si légère ; c'est cette chair ferme modelée à grands pans de lumière, ces étoffes souples et fortes, et surtout cette délicieuse silhouette de femme en chemise qui fait dans le fond, une adorable tache blanche au milieu des feuilles vertes, c’est enfin cet ensemble vaste, plein d'air, ce coin de la nature rendu avec une simplicité si juste, toute cette page admirable dans laquelle un artiste a mis tous les éléments particuliers et rares qui étaient en lui.»
— Émile Zola, Édouard Manet, 1867 et lps 91

Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη

"The Taking of Christ"

"The taking of Christ" Caravaggio
"H σύλληψη του Χριστού" στεγάζεται σήμερα στην Εθνική Πινακοθήκη της Ιρλανδίας στο Δουβλίνο.  Από τα τελευταία έργα του Caravaggio φιλοτεχνήθηκε το 1602 κατ' εντολή του Ρωμαίου ευγενή Ciriaco Mattei. O πίνακας παράμεινε στην συλλογή της οικογένειας Μattei για περίπου διακόσια χρόνια για να βρεθεί  στα χέρια μιας θρησκευτικής κοινότητας στο Δουβλίνο το 1990. 
Η πιστοποίηση του πίνακα από τον Ιταλό ιστορικό Sergio Benedetti διήρκεσε περίπου  τρία χρόνια. Η περιγραφή της σκηνής της προδοσίας ενός αθώου βρίσκεται πλέον σε δημόσια θέα μέσα από από μια τραγική σύμπτωση, τη δολοφονία ενός αθώου το 1920 από τον ΙRA. Το BBC ξετυλίγει το κουβάρι μιας ιστορίας σαν παραμύθι.
https://www.youtube.com/watch?v=YfIf0hyBa7Y
https://www.youtube.com/watch?v=KzDfwV3SpgI
https://www.youtube.com/watch?v=9f8ukJbrb88
https://www.youtube.com/watch?v=8c_5e0r2sqc

          Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης : Αναστασία Τσαγκάρη

"Οι εραστές" Gustav Klimt

Αν το μέτρο για να καθορισθεί η αξία ενός πίνακα ζωγραφικής, ήταν το πόσες φορές έχει αναπαραχθεί, τότε σίγουρα το "Το Φιλί" - αρχική ονομασία "Οι εραστές" - του Gustav Klimt (14 Ιουλίου 1862 - 6 Φεβρουαρίου 1918) θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το καλύτερο έργο στην ιστορία της Δυτικής Τέχνης. Βέβαια μια τέτοια παραδοχή μπορεί να σημαίνει ότι το έργο κινδυνεύει να περάσει πολύ εύκολα στη σφαίρα αυτού που ονομάζουμε "κιτς". Η διαπίστωση αυτή, με τη σειρά της, έχει αρνητικές συνέπειες στον τρόπο που αντιλαμβάνεται ο μέσος φιλότεχνος ή ο απλός τουρίστας, το πρωτότυπο. Η εμπειρία της πρώτης θέασης για τον επισκέπτη του Österreichische Galerie Belvedere είναι μοναδική, καθώς έρχεται σε άμεση επαφή με τον πρωτότυπο πίνακα. 

Τι είναι αυτό που απεικονίζει τελικά το Φιλί του Klimt; Τι το συναρπαστικό βλέπει ο καθένας από μας σε αυτή την εικόνα των αγκαλιασμένων εραστών; Δυστυχώς δεν υπάρχουν γραπτές μαρτυρίες για τις βαθύτερες αναζητήσεις του Klimpt τόσο για το Φιλί όσο και για τα υπόλοιπα έργα του.Οι ιστορικοί της τέχνης θεωρούν  (view documentary) ότι  το Φιλί αποτελεί προϊόν της εποχής του. Στις αρχές του περασμένου αιώνα οι Βιενέζοι ήταν παθιασμένοι με το σεξ και όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρετε "αν δεν έκαναν σεξ το μελετούσαν". Ο ίδιος ο Klimt είχε τη φήμη Καζανόβα, με μεγάλη αγάπη στο γυναικείο φύλο, ενώ ουδέποτε παντρεύτηκε και έζησε όλη του την ζωή με την μητέρα του και την αδελφή του. Το αν το Φιλί τελικά περιγράφει την ύψιστη στιγμή μιας ερωτικής σχέσης, είναι και αυτό υπό αμφισβήτηση καθώς η γυναίκα στην εικόνα δεν φαίνεται αν ενδίδει στο πάθος του συντρόφου της. Στόμα και μάτια κλειστά, χέρια σφικτά, είναι κάποιες από τις παρατηρήσεις που οδηγούν σε αυτό το συμπέρασμα. Φεμινιστικό λοιπόν το περιεχόμενο του Φιλιού από αυτή την άποψη, αφού το θηλυκό έχει τον τελευταίο λόγο παρ'ότι με μια πρώτη ματιά μπορεί να μοιάζει υποταγμένο στην θέληση του συντρόφου του.

Emilie Flöge
Όσο για το ποιοι απεικονίζονται στον πίνακα, μάλλον ένα ακόμη ερώτημα που θα μείνει αναπάντητο. Ορισμένοι εικάζουν ότι πρόκειται για τον ίδιο το ζωγράφο, όσο για την ταυτότητα της γυναίκας οι εκδοχές πολλές με κυρίαρχη αυτή της συντρόφου του Emilie Flöge. Ο αρχετυπικός συμβολισμός του πίνακα κάνει ορισμένους αναλυτές να καταλήγουν στην άποψη ότι ο Κlimt ήθελε μάλλον να περιγράψει την ιδανική αγάπη χωρίς να "ονοματίζει" συγκεκριμένα πρόσωπα. Έτσι για την ιστορία, ο πίνακας μετά από ένα χρόνο μεγάλης επιτυχίας από τη δημοσιοποίησή του βρέθηκε στο παρασκήνιο της Βιενέζικης τέχνης για να "αναστηθεί' μετά τον δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, κυρίως στα πλαίσια του κινήματος της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Ακόμη και σήμερα οι αναλυτές θεωρούν ότι έχει πολλά να μας πει για τη ζωγραφική της εποχής του, όσο για την επιρροή του στη σύγχρονή τέχνη, παραμένει από πολλούς αμφισβητούμενη.



Έργα των Egon Schiele  "Cardinal and Nun" και Oskar Kokoschka "Murderer, the Hope of Women"  με έκδηλη επιρροή από το Φιλί του Klimt.






Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη  




Giovanni Pierluigi da Palestrina... Ο πατέρας της Ιταλικής μουσικής


Αν μια επίσκεψη στην Ρώμη μας κάνει να αναρωτηθούμε ποια θα ήταν η πορεία της αρχιτεκτονικής, της γλυπτικής και της ζωγραφικής χωρίς την καθολική εκκλησία, το ντοκιμαντέρ του BBC (click  here to view), με θέμα την εξέλιξη της θρησκευτικής μουσικής, γεννά παρόμοια ερωτήματα για την πορεία της δυτικής μουσικής χωρίς την συμβολή του Giovanni Pierluigi da Palestrina (1525- 2 Φεβρουαρίου 1594). 
Για τους Ιταλούς ο Palestrina είναι ότι για τους Αυστριακούς ο Mozart και όχι αδίκως. Υπό την σκέπη της καθολικής εκκλησίας, έθεσε τα θεμέλια της Ιταλικής μουσικής, υπήρξε ο συνθέτης που τελειοποίησε την πολυφωνική γραφή, ενώ ταυτόχρονα ανέδειξε, με μοναδικό μουσικό τρόπο, το πνευματικό περιεχόμενο των θρησκευτικών κειμένων φέρνοντας το ανθρώπινο πιο κοντά στο θείο. 
Η πορεία του ενδιαφέρουσα, ένα νεαρό καλλίφωνο αγόρι από την Palestrina, που κατάφερε μέσα από μια σειρά συμπτώσεων να βρεθεί στην καρδιά του Βατικανού γράφοντας μουσική για την παπική Ρώμη ως ο πρώτος σημαντικός Ιταλός συνθέτης.



Missa Papae Marcelli
 (click here to listen)
'Ερευνα-Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη

Palais Garnier... ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα.

Η ιστορία της Όπερας του Παρισιού ξεκινάει από μια έκρηξη βόμβας που παραλίγο να στοιχίσει την ζωή στον τότε αυτοκράτορα της Γαλλίας Ναπολέοντα Γ. Δημιουργός της ο Charles Garnier, άσημος αρχιτέκτονας, χωρίς γραφείο και χωρίς έργο - στο βιογραφικό του είχε μόνο την κατασκευή ενός διαμερίσματος! Οι εργασίες για την κατασκευή της ξεκίνησαν το καλοκαίρι του του 1861 για να ολοκληρωθεί δεκαπέντε χρόνια αργότερα. Στα εγκαίνια ο δημιουργός της χρειάστηκε να πληρώσει εισιτήριο για να παρευρεθεί.  Εμείς σήμερα μπορούμε ως απλοί παρατηρητές να θαυμάσουμε το αρχιτεκτονικό της μεγαλείο. Όμως η ουσία βρίσκεται σε αυτά που δεν γνωρίζουμε και σε αυτά που δεν μπορούμε να δούμε με μια πρώτη ματιά. Κάθε τι είναι κατασκευασμένο με απόλυτη σοφία τόσο που είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι πρόκειται ουσιαστικά για δημιούργημα ενός ανθρώπου. Σας καλούμε λοιπόν να γνωρίσετε αυτόν τον μοναδικό ναό της τέχνης από το θεμέλια του (clickh here to view). Και ποιος ξέρει ίσως να συναντηθείτε και με τον φάντασμα της όπερας!











Charles Garnier 1868 by Paul Baudry



                                                                   Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη  


Filippo Lippi "Τhe Adoration of the Child"


Ένας τραπεζίτης, ένας ζωγράφος, ένας συλλέκτης έργων τέχνης και ένας δικτάτορας συνθέτουν μια περίεργη ιστορία ενός ξεχωριστού έργου τέχνης. (click here to view the documentary).  The Adoration of the Child του Ιταλού ζωγράφου Filippo Lippi αποτέλεσε πηγή έμπνευσης των μεγάλων ζωγράφων της Αναγέννησης, καθώς για πρώτη φορά η ιστορία της λατρείας του θείου βρέφους παρουσιάζεται με ένα μοναδικό τρόπο. Εδώ δεν υπάρχουν ούτε βοσκοί ούτε μάγοι. Το σκηνικό, ένα σκοτεινό δάσος γεμάτο σύμβολα, παρόντες ο Ιωάννη ο Βαφτιστής, ένας μοναχός και η Αγία Τριάδα. Ο ζωγράφος έχει ουσιαστικά αφαιρέσει ένα ολόκληρο φάσμα από τις λεπτομέρειες  που συνθέτουν μια τυπική Γέννηση. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1459 κατά παραγγελία του τραπεζίτη Cosimo de Medici, από τους πλουσιότερους άνδρες της Φλωρεντίας.



Στα νεώτερα χρόνια ο πίνακας είχε μια πολυτάραχη ιστορία. Βρέθηκε ανάμεσα σε δύο χιλιάδες έργα τέχνης φυλαγμένα από τους Ναζί, μεταφέρθηκε στην Washington μετά το τέλος τους Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου για να επιστρέψει και πάλι στην Gemäldegalerie, στο Βερολίνο.

























Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη

"Η Απογραφή στην Βηθλεέμ" Pieter Brueghel


The Census of Bethlehem
'H Απογραφή στην  Βηθλεέμ" έργο του Φλαμανδού ζωγράφου Pieter Brueghel, είναι ίσως η πιο διάσημη Χριστουγεννιάτικη κάρτα. Ο πίνακας ολοκληρώθηκε το 1566, ένα χρόνο μετά από τον πιο βαρύ χειμώνα που έζησε η Ευρώπη, εκτίθεται πλέον σήμερα στο Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών στις Βρυξέλλες. Η βιβλική ιστορία αντιμετωπίζεται από τον Brueghel πολύ διαφορετικά από ότι στους σύγχρονούς του, μεγάλους Ιταλούς δασκάλους της Αναγέννησης. Ο Brueghel παρ' ότι ταξίδεψε στην Ιταλία για να δει από κοντά και να μάθει από το έργο τους, επέστρεψε στην γενέτηρά του επηρεασμένος από την ομορφιά της  φύσης και των Άλπεων διατηρώντας την προσωπική του γραμμή, όντας ο ζωγράφος των παραβολών της ηθογραφίας αλλά και του χιονιού. Τίποτα το μεγαλειώδες και μελοδραματικό δεν υπάρχει εδώ. Ο ζωγράφος χρησιμοποιώντας ένα βιβλικό καθαρά θέμα στην ουσία πολιτικολογεί. Η βαρβαρότητα της κρατικής εξουσίας και η κοινωνική εξαθλίωση είναι το θέμα του πίνακα. Φαινόμενα του τότε αλλά και του σήμερα. Ένα έργο που του ταιριάζει απόλυτα ο χαρακτηρισμός "Μια εικόνα χίλιες λέξεις". 
















Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη

Jan Van Eyck: Τhe Private life of a Christmas masterpiece - Documentrary


The Annunciation

O Ευαγγελισμός της Θεοτόκου - The Annunciation - έργο του Φλαμανδού ζωγράφου της Αναγέννησης Jan Van Eyck (1390-1441) θεωρείται σήμερα ένα από τα αριστουργήματα της τέχνης. Φιλοτεχνήθηκε από τον ζωγράφο λίγους μήνες πριν τον θάνατό του, χάθηκε για περίπου τετρακόσια χρόνια για να βρεθεί κάπου στο Παρίσι σε μια ιδιωτική συλλογή, να καταλήξει στην Μόσχα και από εκεί, μετά από πολλές πολιτικές περιπέτειες, να βρεθεί ανάμεσα στα πρώτα έργα της Αμερικανικής Εθνικής Πινακοθήκης - National Gallery of Art  - στις αρχές του περασμένου αιώνα.
Η απλή παρατήρηση του έργου δεν αρκεί για να μας φανερώσει τα όσα έχει να μας πει.  Ιστορικοί, αναλυτές και συντηρητές έργων  τέχνης, σε μια ωριαία εκπομπή του BBC ξετυλίγουν το νήμα μια απίστευτης ιστορίας. Το στοιχείο λατρείας παίζει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο, είτε πρόκειται για θρησκευτική λατρεία, είτε πρόκειται για την λατρεία της ίδιας της τέχνης (click here to view).

















Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη


An Evening with Janina Fialkowska - Documentary


Chopin Recital 2 
Η ιστορία και η πορεία  ανθρώπων που έχουν αφιερώσει την ζωή τους εξ' ολοκλήρου στην μουσική παρουσιάζει πάντα ένα ξεχωριστό ενδιαφέρον. Η πιανίστα Janina Fialkowska γεννημένη το 1951 στον Καναδά από Καναδή μητέρα και Πολωνό πατέρα έκτισε μια καριέρα βασισμένη στην αγάπη της για την μουσική και στην απίστευτα σκληρή δουλειά. Σημαντικός σταθμός στη ζωή της υπήρξε η γνωριμία της με τον Arthur Rubinstein. Σήμερα θεωρείται μια από τις μεγαλύτερες σύγχρονες ερμηνεύτριες των έργων του F. Chopin ενώ ο δίσκος της Chopin Resital II  βραβεύτηκε από το BBC Magazine ως ο καλύτερος δίσκος οργανικής μουσικής για το 2012. Ταυτόχρονα τιμήθηκε από τον πατρίδα της για την όλη προσφορά της στην μουσική. 
Στον φιλμ που ακολουθεί "An evening with Janina Fialkowska" περιγράφει η ίδια, μέσα από πολύ μουσική, τις αγωνίες της και τις αντιξοότητες της ζωή του σολίστα. Τελικά τίποτα δεν κτίζεται χωρίς κόπο και τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη

"Maria João Pires - Discovering Sound" Ντοκιμαντέρ


Σας καλούμε να ακολουθήσετε την Maria João Pires σε ένα μαγικό ταξίδι. Να ανακαλύψετε την μαγεία του ήχου όπως εκείνη την ανακάλυψε μην έχοντας παιχνίδια στην παιδική ηλικία. Τα χρόνια εκείνα που το μυαλό αναζητά συνεχώς ερεθίσματα. Η ντελικάτη καλλιτέχνης, σε ένα ωριαίο οδοιπορικό, ξεδιπλώνει τον μοναδικό ψυχισμό της και μας βάζει στον μουσικό της κόσμο.
(click here to view the video)

Στέλιος Κυριακίδης: Η απίστευτη ιστορία ενός ήρωα


Ο Στέλιος Κυριακίδης ταυτίστηκε στη συνείδηση των Ελλήνων με τη συγκλονιστική νίκη του στον μαραθώνιο της Βοστώνης το 1946 και, στη συνέχεια, με τον μοναδικό αγώνα που έδωσε, αμέσως μετά τη νίκη αυτή, στις ΗΠΑ, για να συγκεντρώσει βοήθεια για τους χειμαζόμενους Έλληνες - η βοήθεια αυτή υπήρξε γενναιόδωρη και έδωσε σε πολλούς Έλληνες (οι οποίοι την εποχή εκείνη είχαν βέβαια βγει από την Κατοχή αλλά εισέλθει στον αιματηρό Εμφύλιο) δύναμη και κουράγιο. Ο μεγάλος αυτός αθλητής έμεινε στην παγκόσμια αθλητική ιστορία ως μοναδικό φαινόμενο αθλητικής στοχο-προσήλωσης (έφτασε στη Βοστώνη πεινασμένος και απροπόνητος, πραγματικός «σκελετός») και εμψύχωσης ενός ολόκληρου λαού, ακριβώς τις πιο δύσκολες ώρες της πρόσφατης ιστορίας του.
Η Ελληνική τηλεόραση, με πρωτοστάτη τον Φρέντυ Γερμανό και πρόσφατα την ΕΤ3 έχει καλύψει την ιστορία του Κυριακίδη που μας φέρνει αντιμέτωπους με μια άλλη Ελλάδα. Το ίδιο και το NBC σε ένα εξαιρετικό (βραβευμένο με Emmy) ντοκιμαντέρ
Για τους βιαστικούς βέβαια, υπάρχει πάντα ένα σύντομο και περιεκτικό  οκτάλεπτο απόσπασμα (click here to view) από την εκπομπή του Φρέντυ Γερμανού "Οι εκπομπές που αγάπησα".

Το άγαλμα του Στέλιου Κυριακίδη στην Βοστώνη.
 "Ο Σπύρος Λούης εμψυχώνει τον Στέλιο Κυριακίδη την ώρα του αγώνα"
Κείμενο: Νίκος Σηφάκης
Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη

"Οι Θησαυροί του Λούβρου" Ντοκιμαντέρ


Louvre Pyramid
Με ξεναγό το BBC σας προσκαλούμε ένα φανταστικό ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο. Θα ταξιδέψουμε στον Λούβρο για να μάθουμε την ιστορία του, την μοναδική ιστορία των εκθεμάτων  του που είναι όμως άμεσα συνδεδεμένη με την ιστορία της ίδιας της Γαλλίας αλλά και της Ευρώπης ολόκληρης. Όσοι από εσάς έχετε βρεθεί στο Μουσείο γνωρίζετε καλά ότι ο επισκέπτης δεν μπορεί να αρκεστεί σε μια τουριστική βόλτα για να κατανοήσει το μεγαλείο και την αξία του χώρου αυτού. Όσοι δεν έχετε πάει ποτέ μάλλον είστε από τους τυχερούς, αφού η πρώτη σας, έστω και εξ' αποστάσεως, ξενάγηση θα έχει οδηγό το ίδιο το ΒΒC.

Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη

"Γράμματα στην κόρη μου" Θοδωρής Καλλιφατίδης

Γνωρίσαμε τον συγγραφέα Θοδωρή Καλλιφατίδη πριν από ένα μήνα περίπου στην Οικία Κατακουζηνού, προσκαλεσμένο σε μια εκδήλωση-συζήτηση για το μέλλον του Ευρωπαϊκού Πολιτισμού. Όπως ήταν αναμενόμενο έγινε αναφορά στο συγγραφικό του έργο και φυσικά στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο "Γράμματα στην Κόρη μου"
Πρόκειται για την ιστορία του Οβίδιου, έναν από τους τρεις μεγαλύτερους Ρωμαίους ποιητές,  που καταδικάστηκε σε εξορία το 8 μ.χ στους Τόμους της Μαύρης Θάλασσας, από τον Αυτοκράτορα Αύγουστο για την ίδια του την ποίηση. "Γράφοντας επιστολές στην κόρη του, αναπολεί τη ζωή του στη γενέτειρά του και στη Ρώμη, μιλάει για τους έρωτές του, για τα ήθη και τα έθιμα της εποχής, για την ποίηση και την τέχνη. Επίσης περιγράφει τις συνθήκες στη μακρινή πόλη όπου ζει με μοναδική συντροφιά τον μαύρο υπηρέτη του. Οι άγνωστοι άνθρωποι, οι συνήθειές τους, η νοοτροπία τους είναι το πλαίσιο που του προσφέρεται για να ζήσει τα τελευταία χρόνια της ζωής του."
Το βίωμα της εξορίας ή της αυτοεξορίας το έζησε ο ήρωας του βιβλίου και αλλά ο συγγραφέας, που ζει εδώ και πενήντα χρόνια στην Σουηδία  όπως περιγράφει στο βίντεο που ακολουθεί.
Και τέλος το ζει η Ευρώπη του τώρα με τους αυτοεξόριστους  οικονομικούς μετανάστες του σήμερα.





Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη






Frederic Chopin "The Women Behind the Music"

 Frederic Chopin  Delfina Potocka
Από τα ωραιότερα ντοκιμαντέρ με θέμα την ζωή του Frederic Chopin μέσα όμως από ένα ιδιαίτερο πρίσμα, όπως άλλωστε προδίδει και ο τίτλος. Την αγάπη του για την γυναικεία φωνή. Μια ιστορική διαδρομή στην ζωή του μεγάλου συνθέτη και την σχέση του με τις πιο διάσημες γυναικείες φωνές της εποχής του. Ο Chopin δεν έγραψε όπερα, ίσως γιατί αισθανόταν ότι ζούσε στην σκιά των μεγάλων της όπερας, όμως έκανε το πιάνο να τραγουδήσει όπως κανένας άλλος. Ακόμα και στην ύστατη στιγμή, μας διηγείται η Βeatrice de Pinval  μέσα στο διαμέρισμά του στο Παρίσι εκεί που άφησε την τελευταία του πνοή, επιθυμία του,  το άκουσμα της γυναικείας φωνής (click here to view the documentary).

Κείμενο-Επιμέλεια Παρουσίασης: Αναστασία Τσαγκάρη

Η Ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου

Έναν από τους θησαυρούς της άλλοτε κρατικής τηλεόρασης σας παρουσιάζουμε εδώ. "Η ιστορία του Ελληνικού Κινηματογράφου" ξετυλίγεται μπροστά μας και αποτυπώνει την κοινωνικοπολιτική μας ιστορία. Μην περιμένετε αναφορές στο λεγόμενο "Λαϊκό" Σινεμά, η αξία του οποίου τώρα πια εκτιμάται.  Υπάρχει και ο άλλος κινηματογράφος, ο λεγόμενος ποιοτικός, το χόμπι των λίγων και των ονειροπόλων. Ακούστε σκηνοθέτες, ηθοποιούς και κριτικούς να μιλούν για την τέχνη αυτή που άφησε το δικό της στίγμα στην ιστορία και του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Ακούστε τον Θεόδωρο Αγγελόπουλο να μας λέει πώς έφτασε στο "Μετέωρο βήμα του πελαργού"...

H μουσική στην υπηρεσία της πολιτικής προπαγάνδας ή μήπως όχι;


"Η μουσική στην υπηρεσία της πολιτικής προπαγάνδας ή μήπως όχι;" θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ο τίτλος του video που σας προτείνουμε να παρακολουθήσετε. O Michael Tilson Thomas προβαίνει σε μια ανάλυση της 5ης Συμφωνίας του Dmitri Shostakovich, που γράφτηκε υπό την σκιά του πολιτικού γίγνεσθαι της Σταλινικής Ρωσίας, με απώτερο στόχο να ανακαλύψει τις πραγματικές προθέσεις του συνθέτη.

Julian Bream


Ο Julian Bream βραβεύτηκε πρόσφατα στα πλαίσια των Μουσικών Βραβείων του  Gramophone για την προσφορά του στην τέχνη την οποία υπηρέτησε όλη του την ζωή με μοναδικό τρόπο. Η πρώτη κιθάρα ήρθε ως δώρο γενεθλίων σε ηλικία 11 ετών με την υπόσχεση ότι ο νεαρός Julian θα πήγαινε καλά στις εξετάσεις του σχολείου ... Τα υπόλοιπα θα σας τα διηγηθεί ο ίδιος σε μια δίωρη απολαυστική περιγραφή μιας ζωή μέσα στην μουσική.